Op vrijdag 13 augustus (2021) had ene Wouter uit Heverlee voor het laatst telefonisch contact met het thuisfront. Een dag later blijkt diezelfde Wouter nog gezien te zijn in het Zuid-Franse bergdorp Isola (ook wel bekend om zijn skidorp Isola2000), op weg naar Barcelonnette, waar hij na een trektocht door de bergen met het openbaar vervoer huiswaarts zou keren. Maar nadat Wouter werd opgemerkt in Isola, verdween hij van de radar: geen enkel teken van leven meer, waarop zijn thuisfront de politiediensten verwittigde. Op dinsdag 24 augustus (2021) verspreidde het regionaal bergpeloton van de Franse gendarmerie daarover een opsporingsbericht, bericht dat ook door tal van Belgische media werd opgepikt.
In het opsporingsbericht was er sprake van een onrustwekkende verdwijning maar wat in dat opsporingsbericht niet stond vermeld, was dat de verdwijning reeds dateerde van 10 dagen voordien. En net dat maakt deze verdwijning zo onrustwekkend. Wat tussen de lijnen te lezen is, is dat men ondertussen alle hoop heeft opgeheven om Wouter levend terug te vinden en dat men nu enkel nog op zoek is naar een lijk…
Wat wèl stond vermeld is dat Wouter een ervaren trekker is/was maar ook dat hij op zijn eentje op stap was. Ondanks alle ervarenheid maakt juist dat op zijn eentje de bergen in trekken, zo risicovol. Zelfs een eenvoudige beenbreuk kan in afgelegen bergachtig gebied dramatische vormen aannemen.
Het doet mij denken aan het voorval van een kennis die geen wandelpartner vond maar ook niet bij een groep wou aansluiten. Ook die man had enige ervarenheid in ruig bergachtig gebied. Maar tijdens zijn trektocht aan Italiaanse kant, niet eens zo heel erg ver van Isola vandaan, gleed hij uit, bezeerde zich en belandde hij in een onherbergzame kloof waar hij niet alleen uit kon.
Op zijn eentje zou hij het nooit redden en gelukkig kwam in dit afgelegen gebied, hoog in de bergen, een moutain biker voorbij, die de man opmerkte en daarop de hulpdiensten verwittigde De betrokkene kon met een helikopter worden geëvacueerd en gelukkig kan die man het nu nog verder vertellen.
Juist dat maakt het op zijn eentje wandelen in het (hoog)gebergte zo risicovol. Idealiter doet men zoiets op zijn minst met zijn drieën. Dan kan men hulp gaan zoeken terwijl iemand anders bij het slachtoffer blijft. Maar tenzij men echt met een georganiseerde groep op stap is, is een gezelschap van een drietal trekkers niet zo van zelfsprekend. Met zijn tweeën lukt het ook wel. Dan kan men het slachtoffer alleen worden achterlaten terwijl de andere om hulp zoekt. Niet ideaal, maar toch…
Wanneer men er alleen op uit trekt zou men ook gebruik kunnen maken van een elektronisch noodbaken waarmee men de hulpdiensten kan verwittigen, maar deze toestelletjes zijn vrij prijzig, zowel in aankoop als in abonnement, waardoor dit een optie is die niet binnen ieders handbereik ligt.
Maar zelfs wanneer men over een dergelijke noodbaken beschikt, moet men nog in staat zijn om de ultieme noodoproep uit te zenden. Er zijn tientallen scenario’s te bedenken waarbij men daartoe niet meer in staat is.
Idealieter zou men dagelijks minstens twee standaardberichtjes kunnen verzenden (bv. ’s middags en ’s avonds) waarmee men het thuisfront laat weten dat alles OK is maar wie wil er vooraf rekening houden met een dergelijk noodscenario ? Terwijl daar eveneens een kostenplaatje aan vast hangt. Wel zouden dergelijke standaardberichtjes de omgeving in staat stellen het zoekgebied te verkleinen.
Eenmaal men de hulpdiensten heeft kunnen bereiken en men relatief goed kan bepalen waar het slachtoffer zich bevindt, kan het snel gaan. Dan is het vooral een kwestie om met de conventionele signalen de aandacht van de helikopter te trekken.
Maar is men alleen en kunnen de hulpdiensten niet worden bereikt, dan ziet het er niet goed uit. Wanneer men zo moederziel alleen hulpeloos in de bergen achterblijft kan men hoogstens een paar dagen overleven. ’s Nachts kan het in het hooggebergte ook in hoogzomer behoorlijk koud zijn en voor zover men al niet snel onderkoeld geraakt, komt men na enkele dagen om van honger en dorst.
Het is geen vrolijk scenario maar op dit moment is het mijn vrees dat het zoiets is dat Wouter is overkomen. Hoe hard dit voor de familie ook is om dit voor waar aan te nemen. Er blijft natuurlijk een sprankeltje hoop dat dit toch positief uitdraait, maar laten we mekaar vooral geen blaasjes wijs maken.
Voor de familie is het in elk geval van belang om zo snel mogelijk uitsluitsel te krijgen. Liefst in positieve zin maar vermoedelijk helaas in negatieve zin. Maar dat snel uitsluitsel krijgen, is in deze streek niet evident. In het beste geval maakte Wouter gebruik van het traject van de GR5 en kan zijn al dan niet levensloos lichaam worden opgemerkt door een andere rugzaktrekker. Maar evenzeer kan betrokkene gebruik hebben gemaakt van een nauwelijks bewandeld bergpad en kan het maanden duurden vooral zijn stoffelijk overschot wordt gevonden. Over enkele maanden treed daar trouwens reeds de winter in en kan het ook tot het voorjaar duren vooraleer het stoffelijk overschot vanuit de smeltende sneeuw opnieuw zichtbaar wordt en wordt teruggevonden. Maar voor zover het stoffelijk overschot niet is opgepeuzeld door een wolf of een vale gier kan het lijk ook pas na jaren worden teruggevonden.
Bij dit laatste denk ik wat ene Tanja Gräff op 7 juni 2007 in Trier is overkomen. Na een studentenfeestje viel deze toe 21-jarige jongedame nabij het Weißhaus van een rots waarbij ze, weliswaar vrij dicht bij de bewoonde wereld, 50 meter lager in vrij ondoordringbaar struigewas terechtkwam. Na net geen 8 jaar later werd het lijk van deze studente heel toevallig bij snoeiwerkzaamheden teruggevonden.
8 jaar lang bleef de familie van Tanja in het ongewisse. Werd ze ontvoerd en was ze daarbij misschien nog in leven ? Of viel ze van een rots waarbij de vraag openbleef of ze effectief naar beneden was gevallen dan wel dat ze van de rots werd geduwd ? 8 jaar bleef de familie in het ongewisse waarna men na enige proeven met een pop kon uitsluiten dat Tanja van de rots werd geduwd… Enige conclusie die overbleef: Tanja was het slachtoffer van een spijtig ongeval.
Vraag is wat Wouter X is overkomen? Helemaal gelijklopend met het voorval van Tanja Gräff is een en ander namelijk niet. Maar laat ons hopen dat er snel duidelijkheid komt over het lot van Wouter X. Wat het voorval van Tanja Gräff ons wel leert, is dat het nog jaren kan duren vooraleer er uitsluitsel komt over wat Wouter X is overkomen. Worst case scenario is dat Wouter X voor eeuwig vermist blijft. En dat is iets wat ik de familie van Wouter allerminst toewens.