Werkloosheid: eigen schuld, dikke bult ?

Zuhal Demir (N-VA) in De Tijd van 04/02/2015:

‘Als ze merken dat ze de rekeningen niet langer kunnen betalen, zullen ze harder hun best doen’

Zijn alle werklozen per definitie luierikken? Bij de N-VA lijken ze er alvast zo over te denken. Ze doen in elk geval heel hard hun best om hele bevolkingsgroepen te stigmatiseren.

Wij ontvingen alvast de volgende getuigenis die een heel ander beeld over de werkloosheid ophangt:

Beste Zuhal,

Ben je ooit al eens werkzoekend geweest? Weet je wat dat betekent? Fijn hè, zo’n zee van tijd om te doen wat je wilt en niet te hoeven doen wat je baas je opdraagt. Want, dat is de redenering toch? Dat werklozen luieriken zijn die niet solliciteren?

Niks van dat, beste Zuhal. Op 16 januari van dit jaar liep mijn contract bepaalde duur af als communicatiemedewerker. Bij een werknemer waar ik dolgraag was, waar ik mij rotgeamuseerd heb, waar ik supertoffe collega’s had. Sindsdien ben ik in een diep gat gevallen. Dat gat heet zetel en ik zit daar met mijn laptop op schoot hele dagen naar vacatures te zoeken en brieven te schrijven. Tussendoor ben ik vooral aan het malen hoe ik mijn hoofd boven water moet houden en probeer ik links en rechts nog wat te werken voor al wie een beroep op mij doet. Want ik kan niet thuiszitten.

Uw geweldig verlichte plan heeft mij nog een extra zetje gegeven. Want ik weet helaas wat het is om vast werk te zoeken. Voor ik deze tijdelijke job had, heb ik een tijd een parttime gecombineerd met freelancewerk, maar de parttime viel weg door gebrek aan subsidies. Anderhalf jaar lang heb ik gezocht naar een nieuwe invulling. Mijn laptop staat vol met sollicitatiebrieven. Het zijn er meer dan honderd. Af en toe werd ik uitgenodigd, maar bleek ik bij nader inzien niet kandidaat nummer 1. Andere keren kreeg ik per kerende post een beleefde afwijzing. Soms hoorde ik helemaal niets.

Zo’n afwijzing is niet leuk. Niets horen al helemaal niet. En niet weten waar je toekomst ligt knaagt nog het meest van al. Ik werd opgevoed met het idee dat ik goed moest studeren om zo later een goede baan te hebben en bijgevolg een goede toekomst. Ik heb vier diploma’s, Zuhal. Maar wat ben ik er mee? Ik ben de veertig voorbij en dus allicht al te oud voor de arbeidsmarkt. Terwijl ik mij helemaal niet oud voel.

Ik maak niet deel uit van de hofhouding van een politieke partij. Ik bevind me niet in die ivoren toren waar er voor je gezorgd wordt en waar er altijd wel een postje voor je geregeld kan worden. Nee, ik maak deel uit van de woeste wereld waar het ieder voor zich is. Een kille wereld, waar zorgen voor elkaar steeds minder van tel is. Waar sociaal stilaan not done is. En dus bezuinigen we steeds verder op alle verworvenheden van wat eens een verzorgingsstaat was.

Dus moeten we die werkloze lamzakken hun uitkering maar afpakken. Het zal ze leren. Maar waartoe zal dat leiden? Zij die familie hebben kunnen misschien nog daar terecht. Anderen belanden in de armoede en uiteindelijk op straat. Want dat zal er gebeuren als dit zo doorgaat. Je kunt wel zeggen dat er zoveel jobs zijn die niet zijn ingevuld. Prima, ik wil gerust als technicus aan de slag met mijn twee linkerhanden. Maar kom niet klagen als het bouwwerk dan als een kaartenhuis instort.

Gent, 07/02/2015

Naam en adres bij de redactie bekend

Deel dit op:

Dit bericht is geplaatst in Economie & arbeid, Samenleving. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.