Tot voor twee jaar klonk in het wereldje van autobussen en\nautocars de naam Kortrijk tot in het verre buitenland als een klok: sinds jaren\nkwamen om de twee jaar busprofessionals van over de hele wereld naar Kortrijk\nafgezakt en de vele buitenlandse bezoekers vonden dat \u2018kleine\u2019 maar intieme\nKortrijk toch best wel gezellig. Zowel bezoekers als exposanten vonden mekaar\nna sluitingsuur vlot in de Kortrijkse binnenstad, wat deze internationale\nbussententoonstelling een gemoedelijk karakter gaf. Busworld was dan ook niet\nalleen een internationale bussententoonstelling maar vooral ook een gigantische\nnetwerkingsopportuniteit.<\/p>\n\n\n\n
In 2017 vonden 376 exposanten uit 33 landen een plaatsje in de Kortrijkse Hallen. De beurs werd bezocht door meer dan 37.000 bezoekers uit 118 landen. <\/p>\n\n\n\n
![\"\"](\"http:\/\/blog.mens-en-maatschappij.be\/wp-content\/uploads\/2019\/12\/image-4.png\")
De nieuwe tweeledige vol-elektrische 7900 van Volvo met pantograaf aan de laadpaal <\/figcaption><\/figure><\/div>\n\n\n\n
Maar uitwijken naar het grote Brussel kon niet langer worden\nuitgesteld omdat de beurs in de Kortrijkse hallen uit zijn voegen was gebarsten\nen omdat vooral de grote constructeurs schreeuwden om meer\ntentoonstellingsruimte. Zo kon men op de Heizel de exposanten 50% meer ruimte\naanbieden: de beschikbare oppervlakte groeide van 50.000 m\u00b2 tot 79.000 m\u00b2.<\/p>\n\n\n\n
De verhuis naar Brussel leverde Busworld alvast geen\nwindeieren op: zo steeg het aantal exposanten tot 511 (waarvan totaal 176\nnieuw) en steeg het aantal bezoekers tot 39.798.<\/p>\n\n\n\n
Deze wereldtentoonstelling voor autobussen is het\ngeesteskind van de nu 77-jarige Luc Glorieux uit Kortrijk, die met dit\nambitieus en uniek project begon in de schoot van de BAAV, de beroepsvereniging\nvan autobus- en autocarondernemers van West-Vlaanderen. Bedoeling was om een\nwereldtentoonstelling op te bouwen met alleen maar bussen en bv. niet samen met\nandere types bedrijfsvoertuigen. Moeilijk was dat niet want er bestond niets\nsoortgelijks. Wat echter nog geen garantie voor succes was.<\/p>\n\n\n\n
Luc Glorieux gaf ondertussen de fakkel door aan dochter\nMieke, maar hij loopt nog steeds glunderend en fier op deze busexpo rond. En\nalhoewel best wel ambitieus in zijn tijd, wellicht kon hij in 1971 niet\nvermoeden dat anno 2019 Busworld zo\u2019n dimensies zou aannemen.\nSatelliettentoonstellingen zijn er ondertussen in Rusland, India, China,\nIndonesi\u00eb, Kazakstan, Colombia en Turkije terwijl men nu aan het uitkijken is\nom ook een soortgelijke tentoonstelling in de Verenigde Staten uit de grond te\nstampen.<\/p>\n\n\n\n
Dit wat de achtergronden van Busworld en het belang van\nBusworld betreft. Nu naar de recentste editie van deze tentoonstelling:\nUiterlijk zien zowat alle bussen hetzelfde is en vanuit reizigersoogpunt zijn\ner geen grote vernieuwingen te bespeuren: lagevloerbussen zijn bij het openbaar\nvervoer gemeengoed geworden en het reizigerscomfort wordt voor een groot deel\ndoor de busondernemingen of overheden bepaald: constructeurs leveren doorgaans\nwat hen wordt gevraagd.<\/p>\n\n\n\n
Vlaanderen is op het vlak van dergelijke innovaties echter geen koploper en graag gaan we in op de uitnodiging van Filip Malefason, Managing Diector van VDL Bus & Coach Belgium om daar later nog eens een boompje over op te zetten.<\/p>\n\n\n\n
Bussen zien er vandaag de dag overal hetzelfde uit\u2026 tenzij ze er gaan uitzien als een tram. Opvallend is daarbij is dat een aantal constructeurs zich is gaan inspireren op de tramlook van de ExquiCity van Van Hool; zoals het Spaanse Irizar met zijn \u2018IE Tram\u2019, de LighTram van het Zwitserse Hess en het Franse Iveco met zijn \u201cCrealis\u201d. Maar vergis je niet: trambussen zijn en blijven bussen die de look van een tram hebben meegekregen.<\/p>\n\n\n\n
![\"\"](\"http:\/\/blog.mens-en-maatschappij.be\/wp-content\/uploads\/2019\/12\/image-3.png\")
Waar de stad Antibes, aan de Franse Azurenkust, voor zijn \u2018BusRapidTransit\u2019\u2019-project koos voor de \u2018Crealis\u2019 van Iveco, kreeg in het Franse Pau voor de waterstofversie van de ExquiCity van Van Hool de voorkeur. Over het trambus-project van Antibes overigens geen kwaad woord want dit is werkelijk een project zoals beschreven in de BRT-bijbel: een hoogfrequente ruggengraat in aparte busbaan waarop alle andere busvervoer is ge\u00ebnt, bushaltes waar personen met beperkte mobiliteit zelfstandig de bus kunnen nemen, halte-accommodatie zoals we die kennen bij de betere hedendaagse tramlijnen, \u2026 Het BRT-concept is dan ook een concept waarmee busconstructeurs proberen een antwoord te bieden op de keuze tussen nieuwe tramlijnen dan wel nieuwe buslijnen.<\/p>\n\n\n\n
De waterstofbus van het Franse Pau is dan weer een ander\npaar mouwen want in niets lijkt dit op wat een BRT-project zou moeten zijn.\nDaar was het blijkbaar het belangrijkste dat men een belangrijke som geld had\nte besteden en men daarbij kon uitpakken met een wereldprimeur. Wereldprimeur\ndie ook constructeur Van Hool goed uitkomt want ook de buscontructeur kwam\ndaarmee breed in de pers.<\/p>\n\n\n\n
![\"\"](\"http:\/\/blog.mens-en-maatschappij.be\/wp-content\/uploads\/2019\/12\/image.png\")
Overigens is het op Busworld vooral een zaak om onder de motorkap te gaan kijken. Bij de touringcars is diesel met zijn zuinige EURO VI-motoren (sinds 1 januari 2014 verplicht voor alle nieuwe bussen die op de markt worden gebracht) nog gemeengoed maar bij openbaar vervoer is het al elektrische bus is wat de klok slaat.<\/p>\n\n\n\n
Maar ook de tendens naar almaar meer meerledige bussen valt\nop, zoals bv. de drieledige ExquiCity op waterstof van Van Hool en de drieledige\ntrolley van Irisbus, en dan nog een pak tweeledige elektrische bussen. <\/p>\n\n\n\n
Maar zeg niet zomaar elektrische bus want ook daar zijn de\nonderlinge verschillen groot. Plug-ins waarbij de bussen \u2019s nachts worden\nopgeladen in de garage of opportunity charging waarbij bussen aan de eindhaltes\nworden opgeladen en eventueel tussenin worden bijgeladen. Bij deze laatste zijn\ner dan weer twee versies: een versie waarbij een pantograaf zich zoals bij tram\nen trein op het dak bevindt en een andere versie waarbij de pantograaf vanaf de\nlaadpaal wordt neergelaten tot op het dak van de bus. Ook is er nog\ninductieladen, maar dat lijkt een techniek die niet verder doorbreekt.<\/p>\n\n\n\n
![\"\"](\"http:\/\/blog.mens-en-maatschappij.be\/wp-content\/uploads\/2019\/12\/image-1.png\")
Keuze genoeg dus, waarbij het soms moeilijk is om door de bomen het bos te vinden.\u00a0 Voor ons, als busgebruikers, is het daarbij wel veel eenvoudiger geworden en kunnen we ons beperken tot wat voor ons echt belangrijk is. Veelal is het wel uitkijken naar wat de overheden en exploitanten bij hun aankopen veil hebben op het vlak van hulpmiddelen die het de reiziger gemakkelijker en comfortabeler moeten maken.<\/p>\n\n\n\n
\u00a9 Nico Callens, 26\/10\/2019<\/p>\n","protected":false},"excerpt":{"rendered":"
Van vrijdag 18 oktober tot woensdag 23 oktober 2019 vond in ons land de 25ste editie van de tweejaarlijkse tentoonstelling \u2018Busworld\u2019 plaats. Voor de eerste keer in de expohallen op de Brusselse Heizel want vorige edities vonden steevast plaats in … Lees verder